De therapiedoelen krijgen steeds meer vorm
Twan werd op de ochtend van de tweede therapiedag ook weer lekker vroeg wakker. Je zou denken dat dolfijntherapie best vermoeiend is, maar Twan heeft gewoon lekker zin in deze dag. Het eerste wat hij vanmorgen deed, was het boekje pakken van de dolfijntherapie en zo liet Twan weten dat hij vandaag weer wilde gaan zwemmen met Bonnie.
Voordat de therapie begon, overhandigde Twan het superleuke Stichting Jens T-shirt aan Matthias. Omdat Twan iets te enthousiast was en zijn spanning erg hoog lag, bleef hij gooien en normaal aangeven was er niet bij. Omdat Twan regelmatig gooit met wat hij maar ook voor handen krijgt, hebben we gelijk een mooi therapiedoel te pakken. Later tijdens de therapieweken gaan we opnieuw proberen om het t-shirt te geven aan Matthias, maar dan op een rustige manier.
Tijdens de dolfijntherapie was Twan veel rustiger en hij durfde al veel meer met dolfijn Bonnie te doen. Bonnie heeft met de voeten van Twan op haar snuit hem voortgeduwd in het water. De spelletjes met dolfijn Bonnie en de bal blijven toch favoriet! Op het laatst heeft hij Bonnie zelfs een knuffel gegeven.
Achter de schermen heeft Twan geoefend met zijn balans en het los staan. Hij heeft hier op dit moment nog wat moeite mee vanwege de operatie aan zijn voeten van afgelopen voorjaar. Vandaag en morgen wordt Twan vooral nog geobserveerd tijdens de therapie en aan de hand daarvan worden de definitieve doelen vastgesteld waaraan gewerkt gaat worden.
Ook vanmiddag wilde Twan nog heel graag zwemmen even in het zwembad bij het hotel. Daarna was het snel douchen en op naar het Happy Hour van het CDTC dat gehouden werd in de tuin van ons hotel. Hier hebben wij kennis gemaakt met de andere ouders, kinderen en therapeuten.
Na deze happening was het best wel laat voor Twan en moest hij nog eten. Snel even wat pannenkoeken gebakken voor iedereen en daarna lekker naar bed.
Reactie schrijven
Marianne (vrijdag, 24 augustus 2018 10:20)
Wat ontzettend leuk om te lezen.
Zet hem op allemaal en heel veel plezier!
Groetjes,
Marianne Dunnebacke